برای دیدن محتوای سایت روی دکمه دسته بندی کلیک بفرمایید
تحقیر بچه ها عبارت است از کوچک شمردن آنها ، انکار شأن آنها به عنوان یک انسان. هرگز فراموش نکنید که فرزندتان نیز انسانی مستقل با روحیات و خصوصیات مخصوص به خود است حتی اگر آنها از بسیاری جنبه ها به ما وابسته باشند ، اما نباید به آن ها مانند اشیایی که صاحب آن هاییم نگاه کنیم. بنابراین ، ما حق نداریم شخصیت آنها را زیر سوال ببریم و یا بدون احترام با آنها رفتار کنیم. امروزه هنوز بسیاری از خانواده ها هستند که هنگام تربیت فرزندان خود به قدرت و اقتدار متوسل می شوند. . ویدیو ی تکنیک تنبیه محدودیت ،محرومیت موجوداتی که کوچک و حقیر شده اند نیاز حیاتی دارند که به نوبه خود برتری را بر موجود زنده دیگری به خصوص کودکان نشان دهند. در واقع، والدین تحقیر شده ای که به نوبه خود فرزندان خود را کوچک می کنند، این مسیر باطل را ادامه می دهند - مگر اینکه فرد حقیر شده در مقطعی از زندگی خود، یک همدل و دلسوز، یک « شاهد مفید » پیدا کنند. بدون این کمک این حقارت نسل به نسل تداوم پیدا می کند. ویدئو باید ها و نباید های تنبیه و حتی می تواند در جدی ترین موارد، به پیامدهایی در سطح ژنتیکی منجر شود. از نظر ژنتیکی، این امر منجر به انتقال اختلالات اضطرابی، افسردگی، ناتوانی در مقابله با استرس، اعتیادهای غیرقابل کنترل، اختلالات خوردن، میشود. کودک را نامطمئن و سردرگم می کند، منجر به آسیب های روانی جدی می شود که رشد شناختی کودک را به خطر می اندازد. بعداً، او در مراحل مختلف به حمایت نیاز خواهد داشت: حمایت تحصیلی، مشاوره در زمینه روانشناسی و/یا حرکت روانی که در صورت بی توجهی به این وضعیت فرد ، می تواند منجر به، ترک تحصیل، فرار از جتماع، خانواده ، افسردگی و گاهی به خودکشی شود. علوم اعصاب تایید می کند که تحقیر کودک برای مغز آنها مضر است خشونت و سایر تحقیرها آمیگدال (حساس به ترس، خطر، تهدید) را فعال میکند که باعث ترشح هورمونهای استرس (کورتیزول) میشود که با هورمونهای رشد نورونها تداخل میکنند (و حتی اگر در معرض بیش از حد طولانی باشد آنها را از بین میبرند). محافظت از کودک و کمک به رشد او نیازمند نگرش محبت آمیز، تشویق کننده و همدلانه است. این گونه است که مغز عاطفی او، در منشأ طوفان های عاطفی، به تدریج توسط قشر جلوی مغز او تنظیم می شود. چرا نباید کودک را تنبیه کرد؟ و ده روش جایگزین تنبیه کودک شرمساری و تحقیر شبیه هم هستند، اما تحقیر جنبه عمومی تری دارد. تحقیر باعث می شود کودک در مقابل دیگران احساس بدی داشته باشد. ،«مثلاً، وقتی یکی از والدین لباس کودک را در میآورد، مانند پایین کشیدن شلوار کودک و همزمان عصبانی شود و روی کودک فریاد بزند یا کتکش بزند، ممکن است کودک در اینجاذ احساس تحقیر کند، حتی اگر جز او و والدینش کسی آنجا نباشد تحقیر آسیبی به بار میآورد که بسیار فراتر از درد فیزیکی است. موثرترین راه برای درک تأثیرات تحقیر کودکان این است که خود را جای آنها بگذاریم. تصور کنید اگر چیزی را در خانه خود ریخته اید و همسر شما شروع به فریاد کشیدن روی شما و کوچک شمردن شما می کند ... به شما می گوید چقدر دست و پا چلفت هستید و نمی توانید کاری درست انجام دهید. چه احساسی خواهید داشت؟ تصور کنید اگر دیر به محل کار خود رسیده اید و رئیس شما به شما برچسب های کلی مثل تنبل بودن یا بی مسئولیت را بزند ! اگر همه ما می فهمیم که این رفتارها در بزرگسالان غیر قابل قبول است ، پس چرا فکر می کنیم این یک گزینه مناسب برای کودکان است؟ به عنوان معلم و والدین، "وظیفه ما این است که کودکان را راهنمایی کنیم، هنگامی که آنها اشتباه می کنند یا احساس اعتماد کمتری نسبت به خود دارند به آنها اطمینان دهیم، و به آنها آموزش دهیم که در عوض چه کاری انجام دهند و از آنها حمایت کنیم تا در آینده بهتر عمل کنند." اولین قدم این است که با احساسات کودک ارتباط برقرار کنیم و از آن احساسات برای راهنمایی خود استفاده کنیم.» "به آخرین باری که اشتباه کردید یا کار اشتباهی انجام دادید فکر کنید. به یاد داشته باشید که در این مورد چقدر احساس بدی داشتید. ●نکته 《باید توجه داشته باشیم که این اقدامات(تحقیر) هیچ کاری در تربیت فرزندان ما انجام نمی دهد. ساده ترین روشی است که والدین فکر می کنند با اینکار کودک به خود می آید و رفتارغلطش را تصحیح می کند. تهمت زدن و توهین به کودکان نمی آموزد که کدام کار درست و کدام اشتباه است و بااین کار به آن ها نمی آموزید که چگونه کارها را بهتر انجام دهند. این نوع مجازات ها فقط باعث احساس درماندگی و فقدان اعتماد به نفس می شوند》 "تاثیر تحقیر دوران کودکی"
✍🏻حقارت زیاد کودک مدارهای مغزی او را عمیقاً بر هم می زند
✍🏻تحقیر خودآگاهی را از بین می برد
✍🏻اثرات مخرب تحقیر بر مغز کودک
"شرم و تفاوت آن با تحقیر"
بجای تحقیر کودک چه روش های دیگری را امتحان کنیم؟
کفش های کودک ات را بپوش!(خودت را جای انها بگذار)
آیا این قابل قبول است؟ آیا چیز مثبتی از این رفتارها برداشت می کردید و رفتار خود را اصلاح میکردید؟
آنها همان احساس شرم ، عصبانیت و ترس را دارند که ما احساس می کنیم .
کودک را راهنمایی کنید.